Bir yılı daha geride bırakıyoruz…
Ahlarla, vahlarla geçen bir yılı…
Oysa ne umutlarla ''hoş geldin'' demiştik 2022'ye…
Tüm dertleri bir kenara itip, ''bu yıl farklı olacak'' avuntusuna kaptırmıştık kendimizi.
Dertler sona ermese de azalacak, gülmese de tebessüm eksik olmayacaktı yüzlerden.
Öyle olmasını istemiş, iyiye, güzele dair ne hayaller kurmuştuk.
Düşlerin yarısı değil, yarısının da yarısı gerçekleşse yetecekti umutların canlı tutulmasına…
Öylesine hasrettik mutluluğa…
Yine olmadı…
Yine keder, yine dert, yine gözyaşı düştü kısmete.
Eksildi umutlar…
Yılbaşı sofraları da…
Hindi, yerini tavuğa, tatlılılar, börekler, çörekler ise, tadımlık kuru yemişe bıraktı.
Kutlama alışkanlığı ise çoktan unutulmuştu zaten..
Yeni yıl yaklaşırken Ulus, Kızılay gibi kentin en işlek bölgelerinde kısa aralıklarla kurulan tezgahlarda satışa sunulan tebrik kartları çoktan nostalji kervanına katılmıştı. O tezgahların önünde uzun kuyruklar oluşturan güleç yüzlü insan manzaraları da.
Kentin dört bir yanına dağılan seyyar piyango bayilerinin önünde uzayıp giden hayal kuyrukları da yok denecek kadar azaldı…
''Ya çıkarsa'' hayali, yerini ''güldürme'' kıvamında'' tebessümlere bıraktı.
2022 hayal kırıklığı oldu…
Sonu gelmeyecek işkence gibiydi.
Mutluluğa dair pek fazla şey beklemiyordu kimse ama mutsuzluğun tavan yapacağını da aklına getirmiyordu.
Şimdi yeni bir başlangıca doğru yol alıyoruz…
Gelene 'hoş geldin''den çok, gidene ''çek git'' demek için sabırsızlanıyor insanlar.
Öylesine bıktırdı…
Öylesine üzdü,
Öylesine can yaktı ki…
Şimdi 2023'ün eşiğindeyiz.
Solgun ve üzgün.
Ama yine de umutlu…
Tüm dertlere derman olması dileğiyle…
Yeni yılınız kutlu olsun…
