Dün saat 21.00’da bir kimya mühendisliği öğrencisi Mükrime Hatun Kız Yurdu’nun 5. katından kendisini atarak intihar ettiği iddia edildi. Eskişehir’de gerçekleşen acı olayın bir önce aydınlatılması ve sebebinin kamuoyu ile şeffaflıkla paylaşılması en büyük temennimiz. Geçen hafta yine Eskişehir’de bir genç arkadaşımızın daha acı haberini almıştık. Üst üste gelen bu acı olayların nedenini ise halen bilmiyoruz.
Bir öğrenci olarak bunu duymak, yaşıtım birinin canına kastedilmesi yahut kendi hayatını sonlandırmak istemesi benim için oldukça korkutucu. Öğrenci intihar vakaları artarak devam ediyor ve bunun sebeplerinin önüne geçilmesi için yeterli önlemler kesinlikle yeterli değil yahut hiç yok.
Burada ise şu soruyu akıllara geliyor: Bir ülke için genç neslinden daha önemli ne olabilir? Hiçbir şey. Kesinlikle hiçbir şey. Gelecek, yarınlarımız ve tüm umutlarımızın saklı olduğu kuşağın böylesine heba olması ve bizlerin bunu film izler gibi oturup izlemek zorunda kalmamız gerçekten korkunç.
Elbette yurtları açıkladığım yazımda da belirttiğim gibi bu süreçte rol oynayan temel etkenler var. Sorun çözmekte samimi olan insanlar ise sorunu kökünden kurutarak bunu yapabilirler. Örneğin maddi sorunlar gayet ortada. Öğrencilerin parası yok. Bakın tüm samimiyetimle söylüyorum, öğrencilerin parası yok – yok – YOK. Yeterli yurt yok, yurt olsa bile kendilerine ait yeterli alanları yok, evleri yok, eve çıkacak paraları yok, alışveriş yapacak paraları yok. Yok işte daha nasıl izah edilir?
Hayatının sözde en iyi yıllarını geçirdiği iddia edilen yaştalar ama tek düşündükleri nereye nasıl para yetiştirecekleri. Aileler ise öylesine büyük fedakarlıklar yapmak zorunda kalıyorlar ki bunu tek paragrafa sığdırmak hadsizlik olacaktır sırf bu sebepten konuyu açmıyorum bile.
Vaziyet buyken çocukların yanlış şeyler yapabilme olasılıkları artıyor. Para kazanmak için hangi yolu seçecekler? Bu kadar kaygıyla nasıl mücadele edecekler? Çünkü uyuşturucu kullanım oranları ve yaş grubu da oldukça korkunç. Bu kadar umutsuzluk ve yaşam amaçları ne olacak? Geleceğe nasıl bakacaklar?
Bunlar toplumsal sorunlar. Sen, ben bu sorunları bireysel olarak çözemeyiz. Bu duruma en kısa sürede müdahale edilmesi gerekiyor, daha fazla ışık sönmeden ve tabiri yerindeyse insanların ocağına incir ağacı dikmeden artık bu sorunların üzerine eğilmek gerekiyor.
Bir kişi daha eksilmek istemiyoruz.
