''Bizim zamanımızda'' diye başlayan eskiye dair övgüler vardır ya…
Yaşı 70'ı devirmişlerin dilinden eksik olmayan.
Ders niteliğinde…
Nasihat kıvamında…
Arkadaşlıklardan, yardımlaşmaya…
Ahlaki değerlerden, sevgiye, saygıya…
Görgüye, edebe, ahlaka dair övgüler…
Böbürlenmeler…
Ne çok övgüye konu olmuştur o değerler, o alışkanlıklar…
''Bizim zamanımızda''ların kötüsü olmamış mıdır hiç…
Lanet okunan ''bir zamanlar'' yaşanmamış mıdır?
Vardır elbet…
Yaşanmıştır mutlaka…
Ama, hep eksiler unutulmuş,
Artılar taşınmıştır nesilden nesile…
''Baltalar elimizde, uzun ip belimizde
Biz gideriz ormana'' ezgisi kim bilir kaç kez söylenmiştir, şimdilerde 70 yaşı devirmiş olanlar tarafından daha okul sıralarında…
Sapanla kaç kuşun canına kıyılmıştır kim bilir…
Komşu aç gezerken, tok uyuyan olmamış mıdır hiç?
Hep ''verme'' üzerine mi inşa edilmiştir ilişkiler,
''Alma''nın sözü bile mi edilmemiştir.
''Çalma'', ''Çırpma'' olmamış mıdır…
Olmuştur tabii…
Daha nice olumsuzluklar yaşanmıştır elbette…
Ama, onlar hep cüce kalmıştır…
''Güzel'', ''çirkine''
''İyi'', kötüye'' baskın çıkmıştır çoğunlukla.
Şimdilerde durum tersine döndü:
İyiye dair ne varsa geride kaldı…
İyilerle birlikte iyilikler de azaldı
Kötüler, kötülükler başat,
Talan, dolan ise moda oldu…
Dozerler daldı ormanlara,
Baltalar bile demode oldu…
Zaman iyiye dair pek çok şeyi aldı götürdü…
Söyleyin, bize ne oldu?
